Aktywność fizyczna dzieci i młodzieży jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na ich prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny, stan zdrowia i jakość życia, może też sprzyjać uzyskiwaniu dobrych wyników w nauce.
Dotleniony podczas wysiłku fizycznego mózg lepiej pracuje, co przyczynia się do lepszej koncentracji i sukcesów w nauce. Zależność tę potwierdzają najnowsze wyniki analiz holenderskich badaczy opublikowane w „Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine”. Zdaniem autorów aktywność fizyczna korzystnie wpływa na procesy poznawcze, zwiększając dopływ krwi i tlenu do mózgu, podnosząc poziom noradrenaliny oraz endorfin, co wpływa na zwiększenie poziomu czynników wzrostu, które pobudzają tworzenie nowych komórek nerwowych i połączeń między nimi. Większa aktywność fizyczna łagodzi także stres i poprawia nastrój.
Konsekwencje zbyt małej aktywności fizycznej
Tymczasem u dużego odsetka dzieci i młodzieży (50–70%) aktywność ruchowa jest niezadowalająca, ograniczona najczęściej tylko do obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego w szkole. W wielu badaniach oceniających aktywność fizyczną dzieci i młodzieży, stwierdza się, że coraz bardziej konkurencyjne w stosunku do aktywności fizycznej i atrakcyjniejsze są zajęcia sedentarne (oglądanie telewizji, video i korzystanie z komputera). Długotrwale wykonywane wpływają jednak niekorzystnie na organizm dziecka. Wywołują zawroty głowy, spowodowane przeciążeniem oczu, bóle głowy, powstające wskutek promieniowania elektromagnetycznego, dolegliwości kręgosłupa i pleców. Ograniczenia i brak czasu na aktywność ruchową sprzyjają powstawaniu wad postawy i innych nieprawidłowości wzrostowych (zapadnięta klatka piersiowa, zaokrąglone plecy, garbienie się, zwiotczałe mięśnie i zmniejszona wydolność wysiłkowa). Za godziny bezruchu dziecko płaci także zmęczeniem i niechęcią do podejmowania zadań wymagających dużego wysiłku umysłowego.
Autor artykułu: dr Elżbieta Chabros
Źródło: ncez.pl